zondag 11 oktober 2015

 a.


Peindre à l'aquarelle ressemble souvent au travail avec un jeune cheval.
Avec l'un comme avec l'autre , l'on tente une approche , un coup de pinceau - parfois , ça marche ,parfois , le cheval /le pigment réagit de façon tout à fait imprévue et il faut improviser.
Il arrive que ces résultats,inattendus , soient bien meilleurs que ce qu'on avait osé espérer.
D'autres fois , tout est raté et il faut recommencer à zéro ou recoller les débris.
Même si ce travail peut être frustrant , il est également passionnant et ouvre à tout moment de nouveaux horizons.
C'est cela , cette nécessité de "faire avec" ,cette impossibilité de garder à 100% le contrôle, qui me séduit le plus dans mes deux passions.
Il faut être alerte tout le temps , et , en même temps , absolument relax , absolument libre d'évoluer dans n'importe quelle direction.
Quel meilleur moyen pour "rester dans le présent" , notion chère aux bouddhistes  et thérapeutes modernes?

                             ++++++++++++

Aquarelleren lijkt in vele opzichten op het werk met een jong paard.
In beide gevallen probeert men een methode / een penseelstreek -soms werkt het , maar soms reageert het paard / het pigment totaal onverwacht en moet men improviseren.
Soms zijn deze , niet-verwachte , resultaten stukken beter dan wat we hadden durven hopen.
Soms ook, gaat het faliekant fout en moet men herbeginnen of de restjes bijeen lijmen.
Al kan dit werk heel frustrerend zijn , toch is het vooral heel boeiend en opent het constant nieuwe
perspectieven.
Het is juist dit aspect , de nood om "mee te werken" , de onmogelijkheid  om 100% controle
te houden , dat mij in mijn beide passies zo aantrekt.
Men moet alert blijven , en toch volledig ontspannen , klaar om op elk moment in om 't even welke richting verder te gaan.
Wat een fantastisch middel om in het "hier en nu" te blijven,een thema dat bij boeddhisten , new-age-mensen en therapeuten hoogtij viert.